قبل از مرسوم شدن آموزش شنا و حرفه‌ای شدن
این رشته، همه ساکنان مناطق ساحلی رودخانه‌ها این فن شریف را به طور طبیعی و
به عبارتی تسلسلی می‌آموختند؛ بزرگترها در کسوت مربی در می‌آمدند و
کوچکترها را آموزش می‌دادند. به این روش و سبک هم می‌گفتند "شنای شطی" یعنی
شنایی که در شط قابل اجراست. با حرفه‌ای شدن این ورزش و توسعه مراکز
آموزشی واژه شنای شطی کمی بار منفی پیدا کرد و همردیف شد با کار دیمی یا
هیئتی.
شنا در رودخانه به دلیل ویژگی‌های طبیعی آن،
محاسبات خاص خودش را دارد یا می‌توان گفت محاسبه دقیقی ندارد. شناگر خیلی
در بند تقسیم انرژی و استفاده بهینه از آن به تناسب فاصله و زمان نیست.
حرکت سر و دست لجام گسیخته و شنا به شکل شلاپ شلوپ نمود پیدا می‌کرد. و این
اصطلاح در مکالمات روزمره تعمیم پیدا کرد وبه کارهای خارج از نظم و قاعده
که در آنها محاسبات لازم در نظر گرفته نمی‌شود می‌گویند شطی.
هفته گذشته در کنار بسیاری کارهای شطی در
استان، از همین مقوله اتفاق جالبی افتاد. در شورای کشاورزی که در ساختمان
استانداری تشکیل شده بود، سازمان جهاد کشاورزی استان به عنوان دبیر جلسه
شنای شطی کرد. در این جلسه حدود 270 طرح برای تصویب مطرح شد که هیچکدام
موافقت اعضا را برنیاگیخت. این طرح‌ها که حتما از نگاه پیشنهاد دهندگان
بسیار مهم و حیاتی بود باید پس از رفع اشکالات منتظر جلسات بعدی باشند تا
پس از جلب موافقت اعضا روند اجرایی شدن را طی کنند. یعنی متقاضیان برای
ماشین آلات برای خرید به بانک‌ها معرفی شوند و...
شاید یکی از جالب‌ترین این مصوبات مکانیزه
کردن کشاورزی شهرستان باوی و تامین ادوات کشاورزی از جمله خرید تعدادی
تراکتور بود. وقتی این طرح در جلسه برای شور و بررسی مطرح شد یکی از اعضا
از پیشنهاد دهندگان پرسید بر چه اساسی این تعداد تراکتور درخواست شده است؟ و
پیشنهاد دهنده‌ها که باید بر اساس محاسبات دقیق در برابر حاضران از طرح
خود دفاع کنند به لکنت فنی افتادند. وقتی رئیس جلسه از آنها خواست مبنای
محاسبه تعداد تراکتور و وسعت زمین کشاورزی را بگویند هر کدام از کارشناسان
حاضر، عددی متفاوت از دیگری عرضه کرد.
سئوال بزرگ و اساسی این است که بخش کارشناسی چنین سازمان وسیع و گسترده‌ای چرا اولین ابزار کار را ندارد و چنین ناتوان ظاهر می‌شود؟
این گروه در این سال‌ها مشغول چه کاری
هستند؟ این جزء بدیهی ترین محاسبات است که هر کشاورز درس نخوانده‌ای هم که
یک عمر به سبک "دیمی" به کشت و زرع مشغول بوده، می‌داند چنین ماشینی قدرت و
توان پوشش چه میزان زمین زراعی را دارد. اما چطور ممکن است کسانی که اساس
کارشان کار با آمار و داده‌های دقیق است فاقد چنین امکانی هستند؟
در آن جلسه پس از ناکامی پیشنهاد دهندگان از
ارائه آمار و ارقام درست که بتواند نشان دهد چه تعداد تراکتور مورد نیاز
کشاورزان شهرستان تازه تاسیس است، فضای جلسه طنز آلود شد و رئیس شورا با
دلخوری و اندکی تندی با کارشناسان، به آنان مهلت یک هفته‌ای داد تا
داده‌هایشان را به روز کنند و در جلسه بعد ارائه کنند.شاید این جزء عجایب
کارشناسی کشور ماست که تصور شود کاری که سال‌ها جامه عمل نپوشیده در فرصتی
کوتاه عملی شود.
اگر همه شناگران به روشی شطی شنا کنند کسی
متوجه عیب شنای شناگران نمی‌شود اما باید بپذیریم سالهاست که دیگر این روش
منسوخ شده و همه سعی می‌کنند روش شنای خود را اصلاح کنند. پس چرا این اتفاق
در بخش اجرایی ما نمی‌افتد و همچنان نه به وقت اهمیت داده می‌شود و نه
لازم می‌بینند داده‌هایشان را به روز کنند؟
مركز اطلاع رسانى جبهه دمكراتيك مردمى احواز
www.alahwaz.com
12\05\2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر